ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Tου Δημοσθένη Κυριαζή Τον τελευταίο καιρό ακούγονται πολλές φωνές για κρίση του πολιτικού συστήματος και για επείγουσα ανάγκη αλλαγής της σημερινής πολιτικής. Μια τέτοια όμως αλλαγή δεν έχει καμία αξία αν δεν ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε, ή ακριβέστερα τι θέλουμε να εννοούμε, με το αφηρημένο ουσιαστικό «πολιτική». |
Τι είναι πολιτική Είναι φανερό ότι η δημιουργία κοινών στόχων στο σύνολο, στο 100% των πολιτών, είναι νομοτελειακά[1]αδύνατη. Κοινοί στόχοι στην πράξη μπορούν να δημιουργηθούν μόνο στην πλειονότητα, στην πλειοψηφία των πολιτών. Συνεπώς, ο παραπάνω ορισμός γίνεται σαφέστερος στην ακόλουθη διατύπωση:«Πολιτική είναι ότι δημιουργεί όραμα και στόχους στην πλειοψηφία των πολιτών» Αν δεχθούμε τον παραπάνω ορισμό, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε και τα εξής συμπεράσματα που επάγονται από αυτόν: (1) Τα προγράμματα ηγετών, κομμάτων και ειδημόνων, είναι απλά προτάσεις δημιουργίας στόχων και όχι πολιτικές. Τα προγράμματα αυτά συνιστούν πολιτικές τότε και μόνο τότε όταν υιοθετούνται και εγκρίνονται από την πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό το απλό και λογικό συμπέρασμα πρέπει να κατανοηθεί και να βιωθεί από του πολιτικούς – της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης – αλλά περισσότερο από τους απλούς πολίτες. Ηθικό, λογικό και πρακτικό δικαίωμα δημιουργίας πολιτικών έχουν μόνο οι πολίτες· αυτοί που θα πληρώσουν το κόστος και πρέπει να εισπράξουν τα κέρδη της υλοποίησης των πολιτικών. (2) Οι πολιτικές έχουν έννοια μόνο στις δημοκρατίες. Στα άλλα πολιτεύματα « οι πολιτικές» είναι οι στόχοι και το όραμα των ολίγων· του μονάρχη, των ηγετών, των κομμάτων, του κατεστημένου της εξουσίας. (3) Απόψεις και προγράμματα που δεν έχουν την έγκριση της πλειοψηφίας των πολιτών, δεν είναι απλώς λάθος που ονομάζονται πολιτικές· είναι ένα σκόπιμο «λάθος» που υπηρετεί ευνόητα ιδιοτελή συμφέροντα του κατεστημένου της εξουσίας. Η ύπαρξη αυτού του εγγενούς χαρακτηριστικού, γίνεται φανερή στις διαδικασίες επιβίωσης (θρέψη, αναπαραγωγή ) των έμβιων συστημάτων. Στον άνθρωπο η δημιουργία στόχων εμφανίζεται σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και με ιδιαίτερα μεγαλύτερη ένταση απ’ ότι στα άλλα έμβια συστήματα. Αυτό το φυσικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου αποτέλεσε το όχημα της κυριαρχίας του στη γη. Στα άβια συστήματα, η δημιουργία στόχων δεν είναι τόσο εμφανής, ούτε λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως στα έμβια και ιδιαίτερα στα ανθρώπινα συστήματα. Ένα παράδειγμα δημιουργίας στόχων στα άβια συστήματα είναι η απόκτηση μαγνητικών ιδιοτήτων (μαγνητισμού) στα σιδηρομαγνητικά υλικά.Στα υλικά αυτά, ο μαγνητισμός δημιουργείται από την τάση, από την «πολιτική» των ατόμων να προσανατολίζουν στην ίδια κατεύθυνση τις μαγνητικές τους ροπές, δημιουργώντας έτσι μικροσκοπικούς μαγνήτες, που ονομάζονται περιοχές weiss.[2] Η «πολιτική» των σιδηρομαγνητικών υλικών ίσως είναι το καλλίτερο μοντέλο οργάνωσης και πραγματοποίησης της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης. Η σοφία του ανθρώπου είναι ασήμαντη μπροστά στη σοφία της φύσης. Ο προαναφερθείς ορισμός της πολιτικής σε συνδυασμό με το αναμφισβήτητο γεγονός ότι στους ανθρώπους μεγιστοποιείται το φυσικό χαρακτηριστικό της δημιουργίας στόχων, είναι απόλυτα συμβατός με τον ορισμό του Αριστοτέλη: «Ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό». Οι παραπάνω σκέψεις οδηγούν έναν απλό πολίτη στο συμπέρασμα, ότι οι σημερινές «πολιτικές» συνιστούν στρέβλωση και παράβαση φυσικών αρχών· ότι μοιάζουν με πράξη ευνουχισμού μιας φυσικής ιδιότητος που οργανώνει και πραγματοποιεί η κοντόφθαλμη «εξουσία» των ανθρώπων. Τα λοιπά οράματα και στόχοι των πολιτών, που θα δημιουργηθούν μετά από μια τέτοια αλλαγή, έπονται. Όμως είναι ευνόητο ότι τώρα οι στόχοι της νέας πολιτικής θα έχουν: Μικρό ρίσκο για τον ορθολογισμό τους, μεγάλο ηθικό βάρος, μεγάλη αποδοχή και υψηλή εφικτότητα. Η σημερινή εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και της κοινωνίας της πληροφορίας, είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την εφαρμογή αυτής της νέας πολιτικής. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τη δημιουργία της κοινωνίας των πολιτών και τον μετασχηματισμό της σημερινής «κουλτούρας του πολέμου» σε “κουλτούρα της ειρήνης”, που οραματίστηκε ο Frederico Mayor [3]. Όχημα υλοποίησης αυτής της νέα πολιτικής, θα είναι η λειτουργία μιας Ψηφιακής Πνύκας, που θα έχει σε σύγκριση με την Πνύκα της Αθήνας: Απλούστερη, φιλικότερη, ταχύτερη και πιο αξιόπιστη λειτουργία, εξαιρετικά μεγαλύτερη χωρητικότητα και θα λειτουργεί με πάρα πολύ μικρότερο άμεσο και έμμεσο κόστος. Σαν τέτοια πρότυπα ηγετών, έχουν για παράδειγμα προταθεί, μεταξύ των άλλων: Οι προτάσεις όμως αυτές δεν είναι συμβατές με όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως περί πολιτικής, αλλά ούτε και με την ιστορία και κουλτούρα των Ελλήνων. Πρότυπο ηγέτη ο οποίος θα μπορούσε να μας βγάλει οριστικά από την κρίση είναι Εκείνος που θα στηρίξει τη λήψη των «μέγιστων» αποφάσεων από το σύνολο των πολιτών με ψηφιακά δημοψηφίσματα και θα στηριχθεί σε αυτές τις αποφάσεις· πρότυπο ηγέτη θα είναι Εκείνος που θα πιστέψει και θα εφαρμόσει το δόγμα ότι «τα προβλήματα στις Δημοκρατίες λύνονται με περισσότερη και γνησιότερη Δημοκρατία». Τέτοιο πρότυπο ηγέτη είναι ο Περικλής[6] της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που στήριξε και στηρίχθηκε στη Εκκλησία του Δήμου. Αυτός που μετέφερε αρμοδιότητες από τον Άρειο Πάγο των ευγενών, στη Βουλή των Πεντακοσίων των απλών πολιτών . Αυτός που επέκτεινε το δικαίωμα συμμετοχής στην Εκκλησία του Δήμου στους φτωχούς ζευγίτες. Αυτός επί των ημερών του οποίου μεσουράνησαν, η Δημοκρατία και ο ανεπανάληπτος Κλασσικός Ελληνικός Πολιτισμός . [1] Στατιστική και όχι ντετερμινιστική νομοτέλεια. [2] Η περιστροφή ενός ηλεκτρονίου γύρω από τον πυρήνα ισοδυναμεί με κυκλοφορία ηλεκτρικού ρεύματος. Το ρεύμα αυτό δημιουργεί μια μαγνητική ροπή m που έχει τιμή m=e.f.s , όπου e το φορτίο του ηλεκτρονίου, f η συχνότητα περιστροφής του και s το εμβαδόν της τροχιάς περιστροφής του. Στα σιδηρομαγνητικά υλικά ένα υποσύνολο ατόμων προσανατολίζει αυθόρμητα τις μαγνητικές ροπές και έτσι δημιουργούνται μικροσκοπικοί μαγνήτες (οι περιοχές weiss). [3] Frederico Mayor. Ισπανός πολιτικός, λόγιος, ποιητής και ουμανιστής. Διετέλεσε υπουργός, δήμαρχος Μαδρίτης και Γενικός Διευθυντής της UNESKO. [4] Απόψεις για την αντιμετώπιση της πολιτικής κρίσης στη Ελλάδα, ομάδας Ελληνοαμερικανών Πανεπιστημιακών. [5] Χρήστος Γιανναράς. ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 14-09-2008. [6] Περικλής μεγάλος πολιτικός ηγέτης και μεταρρυθμιστή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (490 – 429 πΧ). Συνεχιστής του έργου του θεμελιωτή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας Κλεισθένη, του οποίου την ανιψιά Αγαρίστη είχε παντρευτεί. |
22 Ιανουαρίου 2009 |