Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Αντίθετα όμως όταν η κατάσταση είναι έκρυθμη-οριακή τότε αποκαλύπτεται καθαρά η ψυχολογική δυναμική όπως ακριβώς συμβαίνει και με την πορεία της μάχης. Κάποιοι όμως εφεύραν ως μαθηματική αλχημεία την εμπορευματοποίηση του ρίσκου ως σύστημα ασφάλισης και μας κοίμισαν. Χτύπησαν όμως τα ξυπνητήρια και άρχισε ο εφησυχασμός να αποκαλύπτεται ως εφιάλτης.
Έτσι:
        1.Το πρώτο σήμα ήταν η κατάρρευση της  απόκρυψης της πραγματικής κατάστασης.
       2. Το δεύτερο σήμα που ακολουθεί είναι η σταθερή αίσθηση της κατάστασης η οποία απαξιώνει πλέον και αποκλιμακώνει την εικονικότητα.
       3. Το τρίτο σήμα είναι μια απαξίωση με τη δυναμική του ντόμινο σε κάποιες περιπτώσεις και πέραν των αιτιών της κρίσης και πέραν της πλασματικότητας των αξιών.
       4. Το τέταρτο σήμα είναι η σταθερή αίσθηση του προβλήματος.
       5. Το πέμπτο σήμα και σ’ αυτό πλέον αρχίζει και αναδεικνύεται μια κρίσιμη δυναμική, είναι η ανάκαμψη της επιθυμίας έναντι της αντίληψης του προβλήματος.
       Επειδή η αντίληψη του προβλήματος ήταν συνυφασμένη με απραξία- αδράνεια λόγω της συστημικής δέσμευσης των πραγμάτων στον θεσμό της αγοράς, η μόνη εναλλακτική που παρουσιάζεται είναι μέσα από την αντίδραση της επιθυμίας. Αυτό το κλίμα της αντίδρασης της επιθυμίας αναδεικνύεται στις 28 Οκτωβρίου. Από δω και πέρα πλέον έχουν αναφανεί στο ψυχολογικό τοπίο και στο θεσμικό τοπίο βέβαια της κρίσης σχεδόν όλες οι δυναμικές.
       Απ’ τη μία ξέρουμε ότι δεν έχει γίνει ξεφούσκωμα, απ΄ την άλλη έχουμε μια αντίληψη – επιθυμία για να μη σταματήσει αυτός ο κύκλος της συνεχούς ανάπτυξης.  Ταυτόχρονα έχουν φανεί τα περισσότερα των εργαλείων μέσα κυρίως από το σχέδιο Μπράουν. Αυτό  που μένει να γίνει είναι μια συνολικότερη διαπραγμάτευση και να διαπιστωθεί μια πιο παγκοσμιοποιημένη πρόθεση που θα «έχει περάσει» μέσα από πολλές διασκέψεις  και από προεργασίες όπως μέσα από την συνάντηση 20 κυβερνήσεων στις 15 Νοεμβρίου αλλά και γενικότερα όλων των κρατών σε επόμενο κύκλο.
       Εδώ θα αναδειχθούν ολοκληρωμένα τα συστημικά ρίσκα και η συστημική φέρουσα ικανότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης με επίσης πιθανό σενάριο, τη παρεμπόδιση της κρίσης και την επάνοδο της κρίσης σε πιο μακροχρόνια βάση μέσα από την αδυναμία να αφομοιώσουμε μια νέα συστημική προσέγγιση, λογική και κατεύθυνση. 

03 Νοεμβρίου 2008, 

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ